انواع نمایشگر گوشی

در سال ‌های اخیر، نمایشگر گوشی ‌های هوشمند کلمات اختصاری بسیار بیشتری نسبت به قبل معرفی کرده ‌اند که هر کدام از آنها دارای فناوری متفاوتی می باشد. AMOLED، LCD، LED، IPS، TFT، PLS، LTPS، LTPO و غیره از این دست کلمات اختصاری هستند و این لیست همچنان به رشد خود ادامه می دهد.

از آنجایی که فناوری‌ های مختلف موجود کافی نیستند، سازندگان قطعات و گوشی‌ های هوشمند نام‌های جدید تری چون SuperRetina XDR و Dynamic AMOLED را معرفی کردند که همین امر در نهایت احتمال سردرگمی را در میان مصرف ‌کنندگان افزایش می‌دهد. پس بیایید نگاهی به برخی از این اصطلاحات به کار رفته در برگه مشخصات گوشی هوشمند بیاندازیم و بدانیم هر کدام چه مفهومی را می رسانند و تفاوت آنها با یکدیگر چیست.

به طور خلاصه، دو نوع فناوری در بازار برای نمایشگر های گوشی های هوشمند موجود است: LCD و OLED. هر یک از آنها دارای چندین تنوع و نسل است که باعث ایجاد کلمات اختصاری بیشتر می شود؛ درست مشابه تلویزیون ها و انواع مختلف آنها مانند LED، QLED، miniLED که همه در واقع انواعی از فناوری LCD هستند.

نمایشگر LCD چیست؟

LCD به معنای نمایشگر کریستال مایع است و نام آن به مجموعه ‌ای از کریستال‌ های مایع اشاره دارد که با نور پس ‌زمینه روشن می‌ شوند و رایج بودن و هزینه نسبتا پایین آن‌ ها را به گزینه ‌ای محبوب برای گوشی‌ های هوشمند و بسیاری از دستگاه‌ های دیگر تبدیل کرده است.

نمایشگرهای LCD همچنین در زیر نور مستقیم خورشید عملکرد بسیار خوبی دارند، زیرا کل صفحه نمایش از پشت روشن می شود. البته این صفحه نمایش نسبت به نمایشگر هایی که به نور پس زمینه نیاز ندارند، نمایش رنگی با دقت کمتری را دارا می باشد.

در گوشی های هوشمند، شما هر دو صفحه نمایش TFT و IPS را دارید. TFT مخفف Thin Film Transistor، یک نسخه پیشرفته از LCD است که از یک ماتریس فعال (مانند AM در AMOLED) استفاده می کند. ماتریس فعال به این معنی است که هر پیکسل به صورت جداگانه به یک ترانزیستور و خازن متصل می باشد.

مزیت اصلی TFT هزینه تولید نسبتا پایین و افزایش کنتراست آن در مقایسه با LCD های معمولی است. نقطه ضعف ال سی دی های TFT مصرف انرژی بیشتر نسبت به سایر ال سی دی ها و زاویه دید کمتر می باشد. با توجه با دلایل گفته شده و کاهش هزینه ‌های موارد جایگزین است که TFT دیگر در گوشی ‌های هوشمند جدید تر استفاده نمی ‌شود.

نمایشگر IPS چیست؟

فناوری IPS مشکلی را که نسل اول نمایشگرهای LCD تجربه می ‌کنند را حل می‌کند. این نمایشگر از تکنیکTN یا Twisted Nematicاستفاده می‌کند، به طوریکه وقتی نمایشگر را از کنار می‌ بینید، اعوجاج در رنگ رخ می‌دهد. این جلوه‌ همچنان در گوشی های هوشمند و تبلت های ارزان تر ظاهر می ‌شود.

در پنل‌ های IPS، کریستال‌ های مایع با نمایشگر در یک راستا قرار می ‌گیرند و در نتیجه زوایای دید بهتری به دست می‌ آید. این زاویه معمولاً در تلویزیون ‌ها 178 درجه می باشد که یکی دیگر از ویژگی‌های نمایشگر های IPS است. یکی دیگر از تفاوت های نمایشگر IPS در رابطه با سایر فناوری های LCD، باز تولید رنگ بهتر است که دلیل استفاده از این نمایشگر را در مانیتور هایی که برای ویرایش تصویر در نظر گرفته شده اند را توضیح می دهد.

نمایشگر PLS

این فناوری که توسط Samsung Display توسعه داده شده است دارای ویژگی‌ های مشابه نمایشگر های IPS است. به عنوان نمونه باز تولید رنگ خوب و زاویه دید بهتر و البته سطح کنتراست پایین ‌تر در مقایسه با نمایشگر های OLED و LCD/VA، از ویژگی های نمایشگر PLS می باشد.

طبق گفته ‌های سامسونگ دیسپلی، پنل‌ های PLS در مقایسه با پنل‌ های رقیب خود یعنی IPS که توسط LG Display  توسعه یافته، هزینه تولید کمتر، نرخ روشنایی بالاتر و حتی زاویه دید بهتری دارند.

نمایشگر OLED، AMOLED و Super AMOLED

OLED مخفف کلمه Organic Light Emitting Diode است. یک صفحه نمایش OLED از ورقه های نازکی از مواد الکترولومینسنس (Electroluminescence) تشکیل شده است. این مواد نور را خود تولید کرده و بنابراین نیازی به نور پس زمینه ندارند و نیاز انرژی را کاهش می دهند. نمایشگرهای OLED زمانی که در گوشی‌های هوشمند یا تلویزیون استفاده شوند معمولاً به عنوان نمایشگر های AMOLED شناخته می‌ شوند.

نمایشگر OLED هنگامی که جریانی از آن عبور کند، نور ساطع می کند. برخلاف نماشگر LCD که باید دارای نور پس ‌زمینه باشد، نمایشگرهای OLED همیشه خاموش بوده و تنها زمانی که از یک سلول جریان برق عبور کند، نور ساطح می کند. نمایشگر اولد شفافیت تصویر بالاتری را، زمانی که رنگ های موجود در تصویر تیره باشند ارائه می دهد و انرژی کمتری را مصرف می کند. در مقابل در رنگ های روشن تر انرژی بیشتری می طلبد. همچنین نمایشگر های اولد نسبت به ال سی دی گران تر می باشند.

Super AMOLED نامی است که سامسونگ به نمایشگر هایش داده است که قبلاً فقط در مدل‌ های سطح بالا یافت می‌شد اما اکنون به دستگاه ‌هایی با مشخصات ساده‌ تر رسیده است. در نمایشگر Super AMOLED نسبت به نمایشگر AMOLED نور خورشید بهتر کنترل می شود و همچنین به انرژی کمتری نیاز است. همانطور که نام آن می رساند، Super AMOLED نسخه بهبود یافته ای از AMOLED به شمار می رود.

آخرین نسخه این فناوری به نام Dynamic AMOLED نامگذاری شده است. سامسونگ در مورد معنای این واژه به جزئیات اشاره نکرد، اما تاکید کرد که نمایشگر های داینامیک آمولد شامل گواهی HDR10+ هستند که از طیف وسیع‌تری از کنتراست و رنگ برخوردار بوده و همچنین کاهش نور آبی را برای بهبود راحتی بصری پشتیبانی می کند.

در همین راستا، عبارت «Fluid AMOLED» که توسط OnePlus در پیشرفته‌ ترین دستگاه ‌هایش استفاده می ‌شود، در اساس نرخ تازه‌ سازی بالای مورد استفاده را برجسته می ‌کند که منجر به نمایش انیمیشن ‌های روان ‌تر بر روی صفحه می‌ شود.